طیبه سیاوشی
نماینده تهران در مجلس
بنابراین معتقدم که دیروز زمان خوبی برای استیضاح وزیر کار نبود، اما حالا که این کار انجام گرفت و در نهایت هم منجر به کنار رفتن آقای ربیعی از وزارتخانه شد، باید از تبعات حواشی و اتفاقاتی گفت که در این جلسه چند ساعته رخ داد. متأسفانه جو بدی را در بهارستان شاهد بودیم. فضایی مملو از تهمت و افترا که در جلسه علنی مجلس اتفاق افتاد، اثرات خوبی در جامعه برجای نمی‌گذارد. بیرون از پارلمان و در فضای عمومی جامعه به اندازه کافی بی‎اعتمادی نسبت به حاکمیت به وجود آمده، پس چرا باید در صحن علنی پارلمان هم دست به اقداماتی بزنیم که جز افزودن بر بی‌اعتمادی مردم ثمره دیگری ندارد. حتی اگر نخواهیم برکناری آقای ربیعی را اتفاق ناخوشایندی بدانیم و به تحلیل بازخورد جامعه در قبال آن بپردازیم، اتفاقات حاشیه‌ای آن به مراتب زیانبارتر بود. قصد دفاع از آقای ربیعی را ندارم و حتی معتقدم که غیر از چند معاونت در وزارت کار که فعالیت‎های خوبی انجام داده و کار علمی درستی را در جهت وظایفی که برعهده داشتند، انجام می‌دادند، کارنامه درخشان دیگری در عملکرد این وزارتخانه وجود نداشت. اما نمایندگان یکی از دلایل استیضاح را میزان بیکاری عنوان کردند و تأکید داشتند که او نتوانسته کاری برای کاهش بیکاری بکند. همه بخوبی می‎دانیم کاهش میزان بیکاری مسأله‎ای است که ربطی به آقای ربیعی ندارد و مربوط به کل وزارتخانه‎هاست. اینها بهانه‎هایی بود که ذیل بحث استیضاح مطرح شد.

وضعیت نگران‎کننده‌تر در برگزاری جلسه استیضاح وزیر کار این بود که از جمع نمایندگان مجلس، شاید یکی دو نفر به اصل استیضاح پرداخته باشند و بقیه نمایندگان فقط حواشی را مطرح کردند.
البته من قصد توهین ندارم اما در شرایطی که کشور با مشکلات زیادی درگیر است و نگرانی‎هایی هم از قبل این موضوع در بین مردم وجود دارد، برخی به شایعات بیشتر توجه می‎کنند. حال شایعاتی هم که از مرکز قانونگذاری کشور به جامعه پمپاژ شود، چه بسا مؤثرتر از سایر منابع شایعه‌ساز عمل کند.